شبکه های آبرسانی سرشار از عدم قطعیت هستند. این عدم قطعیت ها
به صورت ذاتی در متغیرهای اصلی مسئله شامل ضرایب افت، مصارف تخمین زده شده، طول و قطر لوله ها، ارتفاع مخازن و مشخصات پمپ ها و غیره وجود دارد. خطاها در تعیین این مقادیر و
محدودیت ها مدل سازی ریاضی شبکه نیز می توانند عدم قطعیت های
مهمی به سیستم وارد کنند. این عدم قطعیت ها وقتی به یک
شبکه هیدرولیکی وارد می شوند در پاسخ های سیستم شامل
فشار در گره ها و توزیع سرعت و دبی در لوله ها به صورت استوکستیکی پخش شده و آنها را نیز غیر قطعی
می سازند. در این مطالعه هدف تحلیل میزان تأثیر عدم قطعیت های
ورودی بر پاسخ های شبکه آبرسانی شهرک صنعتی خرمشهر می باشد. برای این منظور از یک روش فازی (Fuzzy) جهت معرفی عدم قطعیت ها
به شبکه استفاده شد. سپس مدل فازی هیدرولیک شبکه در قالب یک مسئله بهینه سازی چند هدفه (Multiobjective) تعریف گردید که در آن مقادیر غیر قطعی ورودی متغیرهای تصمیم گیری و
مقادیر غیر قطعی پاسخ ها (فشار و سرعت در شبکه) به عنوان اهداف تعیین گردیدند. برای حل مسئله یک الگوریتم بهینه سازی چند هدفه
نامغلوب بر پایه الگوریتم های ژنتیک (NSGA-II) توسعه داده شد.
در نهایت تعیین بدست آمد که به ازای یک مقدار مشخص
عدم قطعیت در داده های ورودی، شبکه شهرک صنعتی خرمشهر در پاسخ چه میزان عدم قطعیت به نتایج خروجی وارد می سازد